Susi Otero recoñece diante do Xuiz que cubriu os formularios das listas vascas

A imputada acusa ao ex alcalde do Grove da falsificación das listas do PP para o País Vasco.

A empregada municipal asegura que Miguel Ángel Pérez mandoulle cubrir as fichas.

A traballadora do Grumir e antiga secretaria do ex rexedor municipal de O Grove Miguel Pérez recoñeceu que a súa letra era a que figuraba nos impresos electorais que acabaron integrando candidaturas nas municipais no País Basco, aínda que manifestou que o fixera ao sentirse presionada e considerar a Pérez como superior xerárquico e pola súa precariedade laboral no Concello, onde viña encadeando sucesivos contratos laborais. Na comparecencia que onte realizou no xulgado como imputada, dixo que no Grumir encargábase de facer gardas, pero que no concello «facía un pouco de todo, desde ir comprarlle unhas medias a unha concelleira ata realizar traballos para un partido político», e que nesas funcións a favor do partido «só obedecía as ordes do señor alcalde».

Deixovos o enlace a esta nova no Diario de Arousa en La Voz de Galicia, El Correo Gallego e no diario El Pais, do Faro de Vigo xa non poño nada, porque simplemente non falan nada desto na sua edición dixital. O porque non o sei, pero xa o imaxino. Por certo, a foto foi sacada da paxina http://www.todogrove.com/

Sen ruído

O Concello aproba unha ordenanza que implicará multas para quen fagan excesivo ruído a partir das dez da noite

O Grove é un sitio ruidoso, non cabe dúbida. Nas estreitas rúas da nosa vila, fan ruído ata os policías, aos que o pasado verán a entón concelleira de Seguridade Cidadá tivo que pedir que utilizasen o chifre con moderación, que os veciños estaban dos nervios. Acordadevos da entrada deste mismo blog Cousas da Concejala de Seguridade: O Grove no quiere pitos.

As denuncias por contaminación acústica non paraban de chegar ao Concello así que cando tras as eleccións Fredi Bea -do Partido Galeguista- púxose á fronte da concellaría, botou unha ollada á ordenanza que regulaba ese tipo de cuestións e decatouse de que estaba obsoleta, que non se actualizou en dez anos. Púxose ao choio e elaborou un documento no que se endurece o control de ruído, sobre todo en horario nocturno, para que os veciños poidan durmir tranquilos. Así, vixiaranse as xoldas nas terrazas, os ladridos dos cans ou os decibeis da música nos pubs. Pero non só os cidadáns deberán ter coidado, senón tamén os operarios municipais, xa que o camión do lixo deberá andar con pés de chumbo e non molestar en exceso.

Extraido do xornal La voz de Galicia, donde podedes ler a nova enteira.

O DEREITO A SABER

Desde uns posicionamentos paternalistas, promoveuse a conveniencia de ignorar os acontecementos relacionados co golpe de estado franquista e a represión posterior; acusando aos que sacaban á luz feitos e nomes asociados con ese período de “pór en perigo a convivencia e a reconciliación entre os españois”. Ademais de xerar un estado de opinión nese sentido, tamén se puxeron trabas legais e académicas concretas ao acceso a información e a divulgación deste asunto e mesmo se deu algunha denuncia e secuestro de publicacións. Aínda así, a enxurrada da memoria foi desbordando os diques do esquecemento e as vendas nos ollos foron transparentando unha verdade que se resiste a enmudecer. Quizais por iso, desde hai un tempo pasouse de mirar mal e obstruír a perseguir directamente a aqueles que están a traballar en condicións precarias para rescatar o ocorrido nesta etapa do noso pasado.Neste contexto de ofensiva contra a investigación histórica é preciso pararse a reflexionar sobre o status desta ciencia nunha sociedade democrática e aberta, mais fundamentalmente o que implica o seu uso público e as consecuencias sociais que ten o acoso aos que traballan desde a perspectiva dos vencidos e a inseguridade xurídica na que quedan, fronte á impunidade na que se moven os apoloxetas do réxime totalitario, propagadores da versión oficial que xustifica a censura das ideas, o asasinato dos discrepantes e a descualificación do sistema democrático.Para analizarmos a situación na que se atopan estudosos e difusores da represión franquista imos levar a cabo estas xornadas que baixo o título de “O dereito a saber, a liberdade de investigar” servirán para debater este asunto abordando as distintas dimensións do problema, tanto no plano académico e institucional como cívico e asociativo, desde o punto de vista máis interno e metodolóxico desta ciencia como na súa vertente pública e no seu tratamento nos medios de comunicación; e sobre todo examinar o marco xurídico e sociolóxico no que se desenvolve o labor de persoas e colectivos ocupados en rehabilitar a memoria histórica.

Extraido do blog dereito a saber