Ramón Garrido tivo unha vida atarefada. Naceu no Grove, pero a Guerra Civil empuxouno ata Francia. Alí foi membro da resistencia, sobreviviu a campos de concentración, e finalmente construíu unha vida normal no país galo. Un bo día decidiu pór por escrito toda a súa vida. Logo da súa morte, o seu fillo abriu unha páxina web na que colgou os diarios do seu pai e as imaxes que este gardaba do pasado. Parte desa web foi clausurada polo titular do Xulgado número 2 de Cambados. A sala tomou esa decisión tras estudar a denuncia interposta polos familiares de Joaquín Álvarez Lores, alcalde do Grove durante a ditadura de Curmán de Rivera e, posteriormente, durante o franquismo. Os fillos de Álvarez Lores consideran que na páxina web en cuestión «apréciase unha intromisión lexítima na honra do seu pai», falecido fai anos. Efectivamente, Ramón Garrido facía referencia ao ex alcalde, «imputándolle feitos tales como que era vox pópuli que se dedicaba a realizar listas de paseados». «Os demandantes -di o auto- cuestionan a publicación no feito de que se está imputando ao seu directo ascendiente a participación, fai máis de setenta anos, en acontecementos tráxicos sucedidos en España, como foi a Guerra Civil, e máis concretamente que sen probas obxectivas de ningún tipo e baseándose só en rumorologías, afírmase que era un dos que se encargaban de sinalar ás persoas que debían ser asasinadas».«Estamos non ante o exercicio da liberdade de expresión, senón ante o de liberdade de información, o que require que a noticia teña relevancia pública e que a información sexa veraz», explica o titular do xulgado cambadés.E a ese respecto, di o xuíz, «todo permite concluír, indiciariamente, que non existe dato algún que poida considerar acreditados os feitos que se fan constar e cuxa transcendencia para a honra dos sucesores do señor Álvarez Lores é evidente».
Podedes ler a páxina censurada se pinchades encima das palabras "paxina web" e "web", dende ahí accederedes a unha caché de Google, polo que non está aloxada no servidor deste blog.
53 comentarios:
... durante a ditadura de "Curmán" de Rivera... ????????
... ese traductor...
Unha mostra máis de que "Liberdade de expresión" é un dereito que ten límites. Sobre todo cando existe "unha intromisión lexítima na honra" das persoas. A información ten que ser "veraz" e, polo tanto, demostrable máis aló da rumoroloxía tabernaria do "seica...", "din que...", "fálase de que..."
A liberdade de expresión está recollida na Constitución e regulada no Código Civil. Para todos aqueles que están a defendela, decirlles que antes revisen eses textos e despois reflexionen sobre si todo vale á hora de criticar públicamente ós demáis.
Doutra banda, recuperar a "memoria histórica", como estamos a ver, consiste en homaxear ás víctimas, non sinalar ós verdugos sin probas. ¿Ou podemos ir pola rua sinalando a quen nos pete e acusalo de asasinato ou violación?.
¿Por qué teñen que aturar os descendentes de Álvarez Lores que os sinalen pola rua sin probas contra o seu pai? ¿Eso é liberdade? ¿Non son as persoas inocentes ate que se demostre o contrario? ¿E a presunción de inocencia?
E despois decides que non estades a abrir vellas feridas... Vivides permanentemente no pasado, pensando que ides sacar petróleo da Guerra Civil. ¡Qué mágoa!
Ramón Garrido foi un heroe. Loitou pola liberdade en Ogrobe e na Franza e recibiu como premio campos de concentración e o exilio. Deixou as súas memorias escritas e asinadas e a súa familia utilizou internet para dalas a coñecer. Punto.
A historia dos que pasearon xente,deron malleiras e elaboraron listaxes de xente que debía ser castigadas non vai ser coñecida (xa non falemos de xulgada) nunca porque, evidentemente, os delincuentes (e aquelo era unha actividade "formalmente" delictiva até en aquel réxime de barbarie) non deixaron a súa sinatura para a historia. E parece ser que a memoria oral de ducias de persoas non vale nada en esta democracia.
A bo nome de alguén non se gaña (nin se perde) nos tribunais porque "a mentira corre moito pero a verdade sempre a apaña".
Por certo, coñecendo desde hai moitos anos as historias que se contaban en esa páxina parcialmente clausurada, e acreditando na súa veracidade nunca se me ocorreu que os descendentes do "Calumniado" fosen merecedores de tacha de algún tipo.
Pero parecenlle pucas probas a anonimo os relatos da xente que viviu naquela epoca. O meu pai ten 89 anos, e goza dunha memoria perfecta e sabe perfectamente quenes eran os "paseadores", ou mellor dito para evitar eufemismos, sabe perfectamente quenes foron os asasinos os cales non me dan ningún pena, nin eles nin os seus familiares.
E si eu publicase aquí todo canto sei por boca do meu pai e por boca do meu abó, de certo que acabo no cárcere. Só que as denuncias virían dos fillos de eses que chamades heroes. (Coidareime moito de facelo). Quen sexa tan simple de pensar que no mundo só hai bos e malos que se adique a ver filmes de vaqueiros. A realidade é moito máis complexa. O certo é que nin uns eran tan bos nin os outros eran tan malos. Moitos sabemos o que estaba a pasar no Grove nos días en que o golpe franquista ainda non triunfara. Non todolos paseados eran do mesmo bando. (Sábese ben que na zona republicana pasóu o mesmo).
Tamén sabemos moitos da famosa expedición de xente armada que foi a Pontevedra coa idea de tomar o Goberno Civil a tiros. ¿Mataron a alguén?. (Por certo que a sua posterior cobardía custoulle a vida a un home exemplar que nada tiña que ver cós feitos. Médico moi querido do pobo que apañóu as culpas sendo inocente sin que ningún daqueles heroes dera a cara testemuñando a verdade para salvarlle a vida). Moitos dos que aquí aparecen agora como heroes estaban moi lonxe de selo. A sua heroicidade débelle máis ó feito de perder a guerra que ós seus actos.
Aplicades a lei do péndulo. Pasades dun lado ó outro sin parar no medio. E sin entrar nas causas nin nos motivos pregúntovos ¿Por qué ían uns veciños a matar a outros? ¿Por pensar distinto nada máis? ¿Estamos a falar dun asasino en serie ou dun sector amplo de veciños do pobo? ¿Un grupo minoritario pudo asasinar a tantos sin oposición de ninguén? A min paréceme inxenuo pensar así. É a miña opinión, pero cadaquén é libre de interpretar os feitos segundo o seu coñecemento. Naturalmente que en cada casa contan os feitos segundo os viviron. Esa historia oral que outro blogueiro menciona só pode reproducir a división que había no pobo en dous bandos. Pero aceptar os testemuños como verdade absoluta non leva a coñecer o que pasou realmente.
Canto mellor non sería que todos entonásemos o "Mea Culpa" en vez de cargarlla sempre ós outros.
Ao anónimo das 6:18 pm:
A histororia certamente é complexa e non se explica con esquemas maniqueos, pero malamente podemos entendernos se facemos afirmacións que parten de premisas tan falsas como algunhas das que ti formulas.
A Angel Cadavid, médico de militancia recoñecida na esquerda republicana non o matou o silenzo vergoñento ou traidor de ninguén sinon un pelotón de fusilamento de un exercito golpista. Se non asumes esta evidencia pouco máis se pode falar. O resto do conto podo escoitalo despois.
A Pontevedra non foron uns delincuentes a "tomar o governo civil" senón que o Governador Civil lexítimo e legal ordenou unhaa confiscación de armas en todas as localidades para evitar o triunfo dos insurrectos fascistas e a levalas a Pontevedra e a poñerse ás ordes da autoridade legal e democráticamente constituída acudiron eses cidadáns.
Se non asumimos cousas como estas de partida, cousas demostradas por toda a historiografía non franquista, mal imos.
Despois xa falaremos de probas, memoria, alcaldes e heroes.
Pódoche asegurar que meu abó visitou no cárcere a D. Ángel Cadavid. Él era consciente de que o ían matar os golpistas (Eso non os exime de culpa). Pero tamén lamentaba que aqueles que no seu xuizo (Porque foi xulgado) podendo testemuñar ó seu favor, calaron ou mentiron para salvar o pelexo. Foi condeado polo feito de ser o único propietario dun coche no Grove daquel tempo. O mesmo coche que levaron a Pontevedra, sin él sabelo, os que afirmas que foron a poñerse ás ordes do Gobernador Civil (Eso é certo). Él tiña chofer porque non sabía conducir. Como o coche apareceu abandoado na alameda de Pontevedra, preguntáronlle ó chofer no xuizo. Aquel home testemuñou que fora don Angel quen os mandara ir. Ese testemuño costoulle a vida. Cadavid, díxolle ó meu abó que entendía ese testemuño porque o chofer tamén estaba a salvar a vida.
En canto ós espedicionarios do Grove que se presentaron en Pontevedra para entregar as armas, unha puntualización: Entraron en Pontevedra pola ponte da Barca. Chegaron á Alameda e alí atoparon o exército insurrecto. Entablaron tiroteo con eles polas ruas do casco vello. Véndose perdidos sairon fuxindo. Algúns deles chegaron ó Grove de volta varios días despóis. Viñeron escondidos polos montes. Cando chegaron ás súas casas, os militares xa sabían os seus nomes. Lóxicamente non lles rendiron homenaxe. Pero máis alá dos feitos, discrepo de que a intención deles fose entregarlles as armas ó Gobernador Civil (Imposible porque cando chegaron, Gobernación xa estaba na man dos golpistas). Doutra banda, cústame moito pensar que pudesen acadar todas as armas do pobo (Que as había en cantidade). E si así fose... ¿Cómo conqueriron as armas nas casas dos partidarios do Golpe? ¿De boas maneiras ou empregando violencia?. A única explicación lóxica, e certa polo que sei, é que foron a opoñerse ó exército coa infantil idea de que a provincia enteira estaría ese día en Pontevedra e que os militares non seguirían adiante ó ver ó pobo na rua, e rendiríanse. Por desgraza (E o digo de corazón) non foi así.
Volvo a insistir. Cadaquén interpreta aqueles feitos como quere, como lle contaron ou cos datos que manexa. Ese dereito témolo todos.
E aproveito para reivindicar aquí a figura de D. Ángel Cadavid, que foi querido por uns e outros e salvado por ningún deles.
Vean, vean, las consecuencias de la gloriosa cruzada; imaginen a aquel buén hombre, en su último amanecer, consciente del fin próximo a manos de una banda de facinerosos engominados, rodeado de traición, desengaño y soledad.
Aprecien, con detenimiento, sus postreras consideraciones en torno a la naturaleza humana, a la amistad, a la decencia. Paladeen Vdes., si les place, el gusto amargo de la maldad, la palurdez y el ignaro desparpajo.
Prueben a hacer planes con un asesinato, (el de Vdes.) en el horizonte próximo. Comprueben, siquiera mentalmente, lo apropiado de una mazmorra fascista
para encarar el infinito. Piensen en el divertido coktail de infamia e inanidad moral que sufrirán sus deudos. Consideren, en fin, que muchos de aquellos a los que Vds. han aliviado del dolor y la enfermedad brindarán al mundo un gesto más de vesania y villanía, pero, sobre todo, no se olviden de que a todo eso, por increíble que parezca, algunos le llaman... ¡Solución!, así, con un par.
Oiga Ud., que nosotros no hemos aliviado el dolor a nadie. No somos golpistas ni propugnamos gloriosas cruzadas. No vamos engominados, ni traicionamos, ni matamos.
Véngase al presente, hombre. Déjese de tanta lírica romántica y sitúese en la prosa del realismo. Proponga Ud. soluciones para el futuro, "con un par". Que solucionar el pasado ya no se puede. Los brindis al sol quedan muy bien como pose intelectual pero nada más.
¡RAMBITO, QUE PASA CON LAS GUARDIAS NOCTURNAS!AHHHH QUE FUE COSITA DE NEDDDDDDD. RENUNCIO, RENUNCIO A IR EN LA LISTA, Y QUE SEPAIS QUE E RECIBIDO MUCHAS OFERTAS, ENTRE ELLAS LA DE ENCABEZAR A LOS DEPENDIENTES DE CONFÍN
"...no somos golpistas...", "..no vamos engominados...", "... no matamos...", "... véngase al presente...", "... la prosa del "realismo"...",
Dígame, caro anónimo ¿quién integra ese "nosotros" de tan impoluto pasado?
Item más, ¿incluyen sus "soluciones" la amnesia obligatoria?. ¿Puedo hablar de lo que me plazca? ¿Conoce el significado de la expresión "brindis al sol"?
Por cierto, ¿qué tiene Vd. en contra de lo "intelectual"?
Cuándo habla de soluciones para el futuro, supongo que dispondrá de una lista de problemas del presente; ¿Está entre éstos el desenterramiento de personas asesinadas? ¿Supone éso un problema para Vd.; para ese "nosotros" al que Vd. dice representar ?
..."Oiga Ud., que nosotros no hemos aliviado el dolor a nadie. No somos golpistas ..."...
Dígame, estimado anonimo, ¿ está Vd. seguro de haber entendido cabalmente mi post ? ¿Algún problemilla con lo "intelectual"? ¿einn?
Ao anónimo das 7:57 pm:
Ben, aclarado que concordamos en que houbo en xullo do 36 un golpe de estado fascista contra un estado legal e democraticamente constituído ao que seguiu unha sanguinaria represión, debo dicerche que non cabe dúbida de que en situacións como esa estou certo de que houbo entre as vítimas comportamentos humanos distintos, uns máis valentes e outros máis cobardes. Non podo xulgar esas actitudes porque certamente non sei cal sería a miña en situación similar e non quero poñerme en ese debate porque me distrae do que considero prioritario na discusión proposta en este foro: ¿debemos limitarnos a homenaxear a quen padeceu a barbarie fascista ou debemos, tamén, sinalar aos responsábeis de eses feitos?
A min sempre me deu medo meterme nesas fonduras porque mentres tarefa da homenaxe é doada, agradecida e maioritaria a investigación e divulgación da autoría dos feitos da represión é sempre traumática e convulsa. Pero, podendo entender que se pactase politicamente na transición a desmemoria e a ausencia de responsabilidades legais, non podo asumir que ese pacto afecte á análise histórica. Non existe feito historico ningún en ningures que se estudie sen analisar todos os vetores que inflúen nese feito.
Así pois, investigar e divulgar o nome dos represores pode ser molesto pero é, desde o ponto de vista da historiografía, correcto.
Por certo, aínda non vin neste foro nin en ningures unha argumentación refutase os feitos narrados por Ramón Garrido.
Saúdos.
A miña máis plena coincidencia con condabesuja. Creo que se están a confunfir cousas cos tópicos de sempre: Dous bandos, tanto nun bando como no outro houbo barbaridades, miles de peros e de etcs...
Creo que é sinxelo e demostrable que en Galicia non houbo fronte de guerra, pero si tamén e historicamente demostrable que houbo unta auténtica guerra de exterminio. As sacas dos presos preventivos ou gubernativos como se lles chamaba, coa inestimablle axuda dos militares, fixo que foran asasinadas polas cunetas moitas personas das que o seu único delicto era militar en partidos políticos ou que simplesmentes foron nunha lista electoral ou de interventor. A que extremo se chegou de irracionalidade, de barbarie, de sen sentido.
Por aí adiante hai moita documentación, esperemos que nos topemos con ela antes de que sexa demasiado tarde e algúns terán que calar a boca.
Eu só digo que se queredes por a cada quen no seu sitio investiguedes máis aló do ano 36. O ano 1935 sería un bo comezo. Propoño un estudo en profundidade das defuncións no pobo en ese ano, sinalando as causas. Màis que nada para que os que descoñecemos moito da nosa historia poidamos sacar conclusións. ¿Qué grado de violencia se estaba a vivir no pobo nos anos anteriores ó Golpe miilitar? ¿Quén exercía esa violencia e quén a sofría? ¿Qué movementos radicáis cuestionaban a propiedade? ¿Cómo pretendían tomar posesión dela? ¿Era lexítimo que os propietarios defenderan o seu? ¿Houbo crimes antes xa do Movemento? ¿Houbo mortos nas cunetas? Eu quero saber quén foron os mortos e tamén quén os verdugos.
Responder ó qué pasou é doado porque sabemos a resposta. Agora que alguén me explique o por qué. Por unha febre asasina non sería, digo eu... Nin por unha esquizofrenia colectiva. ¿Qué pasou para que unha metade persiga e mate á outra metade? Porque si fose unha enfermidade de unha ducia, vale. Se fose unha enfermidade dun cento, vale. Pero tampouco ían chegar moi lonxe. E nin unha ducia nin un cento ganan unha guerra. Teñen que ter un apoio relevante do pobo, do capital e do exército. ¿Ou non?.
Bloquean unha web por "difamar" a un alcalde franquista do Grove
¿Hay alguien que pueda acusar a Francisco Franco Bahamonde de criminal y asesino , basándose en el veredicto de ese "juez" de Cambados ? Alguien vió a Franco matar a alguien ? Algien lo denunció con pruebas irrefutables ?
E a ese respecto, di o xuíz, «todo permite concluír, indiciariamente, que non existe dato algún que poida considerar acreditados os feitos que se fan constar e cuxa transcendencia para a honra dos sucesores do señor Álvarez Lores é evidente».
Sin embargo TODO EL MUNDO sabe que fué (Franco)un traidor a su juramento como militar , un golpista , un criminal y un asesino apodado "cariñosamente" EL CARNICERO DE FERROL.
No acuso ni señalo a nadie pero , cuando el río sueña ... porque agua lleva.
Acabo de enterarme de que o Xulgado nº 2 de Cambados (o mesmo que admiteu a denuncia contra os Blogs camba2 e contra este mesmo) ven de ordenar o bloqueo da web que o fillo do noso veciño Ramon Garrido habia aberto na memoria e honra do seu pai e de cantos veciños de Ogrobe sufriron a represión, exilio e mesmamente a morte por mor do reximen feixista de Franco.
Como ben di a sentenza e neso e no unico que estou de acordo con ela, e que en Ogrobe nos conocemos todos os veciños.Eis ahi precisamente donde a sentenza debera virse abaixo dado que se non foran suficientes probas as testimuñas orais que os pais e abos pasaron a fillos e netos, ( as cousas que lle habrá podido contar Ramon Garrido o seu fillo) todavia quedan vivos veciños que poden cortar as tropelias das persoas denunciadas por Ramon Garrido. Miña nai, a Deus grazas todavia vive e contounos unha e mil veces, como sendo unha nena foi presionada, primeiro con agasallos e logo con amenazas por falanxistas locais para que contara donde se agochaban os meus tios, cousa que por certo, nunca consigueu saber.
Contra todo intento de manipulacion da memoria, contra aqueles que manifestan que en todos os lados se comenteron barbaridades (por certo, podian decirme esos “historiadores” cantos e cales foron os veciños de Ogrobe represaliados os asesinados polo governo da Frente Popular?). Contra os que queren cambiar a historia e aparecer contra honrados cidadans e abnegados pais de familia os que non foron mais que brazos executores dun réxime asesino, ilegal e despótico. En memoria de tantos veciños perseguidos, encadeados e asesinados por defender o mais sagrado e noble deber dos cidadans : A xustiza social. Pola memoria de Ramon Garrido, Manolo Lueiro, Angel Cadavid, Jose Prol Figueiro, Manuel Puente, Xacobe Otero Goday e tantos e tantos outros asasinados e represaliados, pola memoria historica, é pola que quero poñer a continuación o enlace a páxina censurada. Este enlace e a unha caché de Google, polo que non se perda o xuiz do nº 2 de Cambados que non está aloxada no servidor deste blog.
De todolos xeitos, considero que non é casual o que está a pasar con toda esta profusion de “historiadores” que intentan crear outra historia do que realmente pasou nos anos 1932 en diante (Pio Moa, Cesar Vidal, etc,) Non e casual as denuncias contra Dionisio Pereira ou contra o blog de Ramon Garrido. A dereita, a dereitona de toda a vida, quere votar terra sobre aquelo. Non pedimos revancha,. So pedimos recoñecemento e honor a xente que deu o millor da sua vida ou toda a sua vida na defensa da legalidade, da xustiza e da verdade.
PD.- Este vran, unha amiga moi conectada cos circulos do poder do PSOE en Madrid, e que pasa regularmente as vacacions en Ogrobe, no transcurso dunha cea confesoume que en Galiza estiveramos a punto de ter neste ultimo governo un conselleiro de Economia que era de Ogrobe, pero que no ultimo momento, a muller de Touriño o impedira na defesa da memoria dos seus familiares represaliados. Teño que recoñecer que tanto eu como os outros comensaism pensamos durante algun tempo que esa confidencia que se nos habia feito non deixaba de ser un conto, dado o alto cargo que ten na actualidade ese Economista (ainda que non nomeado por este governo). Logo de ver e leer o que se esta vendo estos dias, teño que recoñecer que o que nos contaba a amiga madrileña, é certo.
Solo hacer una reflexión, se puede ensunciar la memoria de cualquier ser humano, fallecido no olvidemos, basadas en los comentarios y no en pruebas objetivas de imputar unos hechos por quién hizo tanto por el pueblo de O Grove, enumerarlos sería ponerse a la misma altura de los que injuirian y calumnian gratuitamente, pero existe un archivo municipal al alcance de todos donde se pueden comprobar y con documentación lo que hizo en su momento este vecino por todos los Grovenses. Pero claro es mejor, más fácil y dar más morbo ensuciar su memoria. Estoy con los familiares, les doy todo mi apoyo en que sigan adelante por defender su honor!!!
Firmado, alguien que conoce muy bien la historia de O grove, y que en su momento si fuera necesario se pondrá en contacto con los familiarias para cualquier tipo de ayuda y colaboración en desmentir todo lo dicho en contra de su padre y que tanto me ayudo en esos momentos tan dificiles, muchas gracias a Joaquín Álvarez Lores
Estoy totalmente de acuerdo con lo anterior, mi enhorabuena a los familiares porque han conseguido por via judicial que se bloque una pagina en Internet, donde se pude apreciar que no todo vale, y que la justicia funciona.
Amino familiares, habeis sentando jurisprudencia, es un logro muy importante para todos, y estoy de acuerdo con el contenido del Auto dictado por eL pr el Juez de cambados
Que pena para os que escribiron estos dous ultimos comentarios, que agora poidamos acceder non so a sentencia que condenou entre outros a D. Angel Cadavid, senon tamen a instruccion do caso e ahi poidamos leer o que dixo cada quen. Por certo, honra e honores o Sr. Barges pola sua valentía. Non asi do aludido Joaquin Alvarez Lores. En todo caso, resulta curioso que os anonimos que escriben o anterior non desminten nada do feito por ese home na epoca que se relata. De estomagos agradecidos, xa sabemos que esta o mundo cheo, pero eso, afortunadamente, non desvirtua a historia.
Os alcaldes franquistas sempre mandaron moito.Ese que estan a nomear agora creou unha plaza de médico para seu amigo de correrias Casais Pardiñas.E logo,outro alcalde franquista abreu unha rua so pra que construise unha casa o citado médico,cando xa habia outra paralela que é As Barqueiras.
¿Y después hay que oir que no buscais revancha? Si es cierto lo que leemos más arriba sobre la muejer de Touriño y el economista en cuestión... Hay que dudar que no haya revanchas...
En cualquier caso, todo mi apoyo a quienes son acusados sin pruebas (Derecho fundamental de todo Ser Humano) pues son inocentes hasta que se demuestre lo contrario (Hasta más de un etarra se acoge a este derecho y sale impune por mucha rumorología que lo acuse). Y todo mi respeto a la mujer de Touriño, cuya familia (La de ella) conozco y sé bien cuánto han sufrido debido a la falta de su padre (Abuelo ya de ella) y por la ingratitud de algunos de los grovenses que hoy están reivindicando tanto la figura de su abuelo. Algunos conocemos quiénes son y lo que les hicieron tragar ¿Contarían aquellos hombres en sus casas, a sus hijos, lo bien que se portaron con la viuda y los hijos del fusilado en los momentos de penuria? Pues no eran los fascistas, precisamente. En casa se cuenta lo bueno que es uno, no las fechorías que comete. Se cuenta que le persiguen, no que ha perseguido. Se cuenta que ha sido víctima, no que ha sido verdugo. De ahí que hoy algunos abran tanto la boca. Porque desconocen de quién son hijos o nietos.
Eses osn os argumentos destes persoas de orden da extrema dereita. Chamarlle "fillos de puta" os que discrepan deles. Como dicia aquela cantiga portuguesa " Democrasia, democrasia, que foi que fixeron contigo, que os que onte te asesiñaban, hoxe din que son teus fillos".
Estou a observar neste foro como se tenta desviar a atención da cuestión ou tema central: algunhas personas ¿quizáis as mesmas que tiveron brazos executores nas súa familias e pretenden agochar que non saian á luz?, tentan que a Historia dese período de barbarie, se estudie dentro de cincocentos anos ou mesmamente tres mil anos. Obxectivamente o que pretenden é que a Historia oficial persevere no silenzo e iso é malo, pois precisamente xa tivemos moitos anos de silenzo e de terror, e aínda hoxe algunhas personas teñen medo a falar. Algún afirma que arranxar o pasado non se pode, pero se de verdade se quere pechar esa páxina vergoñenta da nosa Historia en primeiro lugar teremos que coñecela, e para coñecela teremos que investigar, temos tamén documentación abondo nos arquivos a pesar da "razzia" da destrucción masiva desta, xa digo moita dela inédita que nos pode deparar grandes sorpresas e acalar os que desde hai máis de cuarenta anos nos veñen coas monsergas e milongas de non reabrir as vellas fe, pois no seu foro interno consideran que son eles verdadeiramente os afrentados pola remota posibilidade de que verdadeiramente se coñezan os feitos e que "os seu marabillosos, ecuánimes e magnánimos pais", poidan resultar salferidos.
Outros pretenden xustificar que isto se deu por outros desencadenantes anteriores, e ao millor pretenden que nos remontemos ós Reis Católicos ou mesmamente a Inquisición, porque non poden comungar coa afirmación que a Inquisión se deu en todo o seu esplendor naquela época. Quero creer que os Historiadores buscaran nos arredores da historia local, para posteriormente encadrala na Historia acaída en Galicia e no contexto do Estado Español e mundial. Desde logo a fenomeloxía que se deu NON É A MESMA en Galicia que na fronte de guerra doutros lugares. Non é producto dunha esquizofrenia colectiva é producto do que máis tarde se denominou a solución para o pobo xudeu, só que aquí non houbo cámaras de gas, e non hai máis que revisar as hemerotecas para que na vez dos Hitler, Goering, Goebbels, Mengele, etc... se den xenerais e secuaces da alta gradación que gritaban "Viva la muerte" e outras cousas polo estilo, que xa non quero amentar non vaia ser que me denuncien os seus familiares.
Os meus parabens para o/a asisado/s condabesuga porque sabe do que fala e porque fala do que coñece e escribe poñendo os puntos e as tiles donde ortograficamente teñen que ir: Na Historia do feitos obxectivos que están aí, que non se inventan ou presumen, que non son meras hipóteses do que puido ou non puido pasar, da constatación evidente de mortos pola "legalidade ilegal" sen xuízos, para aforralles os custos ó Goberno da Gloriosa Cruzada de Liberación Nacional e así perdurou facendo alarde da ignominia do medo e do terror, e así tivemos que cantar nas escolas ata hai ben pouco o Cara al Sol, Prietas las las filas e outras xoias de época, Formación de Espíritu Nacional, pasando máis tarde a chamarse Educación Cívico-Social y Política. Non sigo porque dá noxo e algúns pretenden que descansen en paz os seus asasinos mortos, mentras nos escuros e ignorados currunchos de Galicia están unha boa parte dos da escoria, dos crápulas que segundo estes o merecían e moito máis, cos que nin siquera teñen caridade cristián ningunha.
Desde unha postura cristiana cometen pecado mortal, aqueles que non queren recoñecer as súas culpas, non admitindo as probas irefutables dos feitos. Para os fillos dos que cometeron a ignominia, só dicirlles que dos feitos dos pais non somos responsables os fillos, nin se nos pode (creo que nin debe) xulgar por algo que non cometemos, agora ben iso non quer dicir que nos poñamos as vendas nos ollos, nin que debamos permitir o silenzo como se realmente daquela non pasara nada.
En calquer país civilizado e democrático do mundo a Historia, cos elementos de obxectividade: documentais, oral, videográficos e demais, ten que facer un exame sen revanchismo dos feitos, só así se podera facer xustiza. Temos todos o dereito de saber, de coñecer, para que estando presentes os mesmos non se repitan no vindeiro.
Máis que arquivos municipais, precisamos que nos deixen vía libre para acodir ós arquivos militares, que poidamos coñecer que personaxes compuñan os Tribunais, quen exercían de acusadores, quen de delatores, quen de testemuñas a prol, quen de testemuñas á contra, pois sen eses elementos obxectivos a Historia non sería tal, sería aparte dun secuestro da realidade acaída, unha auténtica mutilación e censura.
4.28 PM
Pásate polo Rexistro Civil e ó mellor te levas unha tremenda desilusión. O que demandas para sementar a confusión non ocorreu tal e como ti quererías que acontecera, incluso nos primeiros días do golpe militar, non houbo siquera un morto nin delictos de sangue por parte daqueles que foron leais a un goberno democrático saído da furnas.
¿Porque tentar sementar confusión, pero imos ver quen foron realmente os asasinados, fusilados, represaliados?. ¿Porque isa visión maniquea e cainita de ver as cousas?. Un asasinato será sempre un asasinato por moito que transcorra o tempo, se ben cousa ben distinta son os efectos legais, agás claro está que non sexa contra dunha colectividade, de ser así e con determinadas circunstancias, estariamos a falar de crimes de lesa humanidade, mesmamente de xenocidio que é aínda o que está por ver, pois estes non prescriben xamais.
Pídolles ós do conto de sempre: excesos nos dous bandos, non reabrir vellas feridas, non remexer no pasado,... que á Historia non se lle poden por barreiras, alfándegas ou tentar mediatizala coa mordaza o secuestro ou o silenzo.
No Grove é vox pópuli o que é, quen foi cadaquén e o que representou, a existencia de personas que viviron esa época pode axudar a comprender e a aprehender esa parte da nosa Historia para que xamais volva dárse.
Pregunta para os Historiadores e tamén para os Xuristas: ¿ Se non houbo fronte de guerra en Galicia, porque a represión foi tan brutal se non se deron nos represaliados causa-efecto para elo, pois nin siquera tiñan delictos de sangue?. ¿Pódese falar de planificación xeneralizada na represión?. ¿Pódese falar de crimes de lesa humanidade?. ¿Pódese falar de xenocidio?. ¿Pódese falar de secuestro per secular seculorum, pois moitos dos "desaparecidos" non se sabe donde están, co cal estariamos diante da responsabilidade do Estado?.
¿Alguén pode decirme cántos morreron no Grove víctimas da represión propiamente dita? ¿E cantos morreron víctimas de vinganzas personales que nada tiñan que ver có Golpe?
Xa, sin dar nomes (Porque non é o sitio axeitado), ¿Sabedes certamente de alguén do Grove que matase a outro veciño? Porque penso que ahí está gran parte do problema que estamos a tratar. Estanse a dar nomes de represaliados pero non sei de ninguén que executase sentenza ningunha nin que pasease a ninguén e teño curiosidade.
Unha practica corrente, era a de que os asasinos (paseadores) de Ogrobe foran a outro lado a facer as suas fechorias, e aqui viñan xente de fora (Os Lis e compañia). De todolos xeitos, en Ogrobe hubo destacados falanxistas que non se agocharon a facer o traballo suxo de sinalar os que habia que pasear (por ex. o da sotana - que alguns o sinalan como matarife do Carniceiro-, o Potro, o do Restaurante da Ponte da Toxa, etc, etc. ). Vamos, para non esquecer
la cocina española está llena de ajo y de preocupaciones religiosas
JULIO CAMBA
el pedo es el grito liberador de la mierda oprimida
Karlos March
Los Reyes Católicos fueron tres: Melchor, Gaspar y Baltasar
Francisco López "Chesqui"
Comeza a agromar certa información e eu quero amosar as miñas simpatías máis sinxelas á familia Bargés polo que de heroico e glorioso fixo D. Antonio Bargés Soler: defender a D. Ángel Cadavid, aínda que máis que valentía (que o foi en grado sumo), tamén foi unha actitude cáseque suicida polo que grande risco tomou na súa decisión, pois os problemas que lle puido acarrexar naquela época eran moitos e non só fora que ficara sen posto, que fora inhabilitado ou outras cuestións que afortunadamente para el non xurdiron, senón que coa súa actitude puido levar a súa familia a unha situación non desexada. Cuestión de dignidade?. ¿Quizais era amigo de D. Ángel Cadavid?. Verdadeiramente non o sei nin me interesa, xa que logo o máis doado sería ficar sen mover un fío e non o fixo cuestión ista que o honra e moito, máxime situándoo no contexto histórica e social daquela época. Hoxe a luz dos feitos so pode calificarse de impresionante a súa actitude.
No outro fiel da balanza, ¿sabedes quen exerceron de testemuñas acusadoras?, xa volo podedes imaxinar, iso si tamén situándonos no contexto que acaía daquela. Por iso condabesuja fala de comportamentos humanos distintos, uns valientes e outros máis cobardes.
Aos que piden que os historiadores se ocupen do período anterior ao golpe de estado fascista para explicalo debemos contestarlle que si, por suposto. Pero non será para XUSTIFICALO, porque ninguén pode xustificar nin botar bálsamo sobre uns feitos horrendos, sobre uns crimes demostrados que a unha persoa de ben só poden producirlle repugnancia.
Fala a persoa que solicita a antes citada investigación de que é preciso saber de feitos violentos anteriores, de ataques contra a propriedade e do dereito a defender esa propriedade. Pois ben, aínda que non temos espazo abondo(nin a vontade de cansar a xente), algo se pode decir sobre as dúas cousas:
1º) Que en Ogrobe, durante a II República, só houbo (que eu saiba) situacións de grande tensión social xeralizada durante as folgas da pesca que aconteceron nos meses posteriores á vitoria da Fronte Popular e que tiveron, entre outros ingredientes, un feche patronal de evidente contido político.
O anterior non obsta para que sexa certo que foi un período de grandes tensións e paixoametos políticos. A análise da prensa da época e de diversa documentación institucional non permite, de momento, contar moito máis e non serve, por suposto, para xustificar a barbarie criminal.
2º) O da propriedade xa é un asunto máis complexo. Claro que houbo en ese tempo persoas que pularon por sistemas políticos de propriedade distintas das existentes. ¿E que?. En Ogrobe até había dez anos moitísima xente non era proprietaria da terra que traballaba e tiña que pagar foros. Don Joaquín Álvarez Lores foi un dos principais loitadores e axitadores agrarios para que ese sistema anacrónico fose abolido, algo que aconteceu de xeito definitivo durante a dictadura de Primo de Rivera, tempo no que el foi alcalde. D. Joaquín estaba perxudicando gravemente á propriedade de algunha xente. ¿Alguén pensa sensatamente que debeu padecer cárcere ou ser "paseado" polos seus ataques ás propriedades de outros? Eu non. Ao contrario foi o mellor que, no ámbito público, este home fixo ao longo da súa vida. Cecais a súa familia debera prestar máis reivindicar esta parte da súa biografía que a calar o que xa todo o mundo sabe.
Non quero rematar sin deixar dito que se Touriño deixou a alguén fora de un cargo non por cuestión de competencia senon por ascendentes familiares cometeu un erro gravísimo.
Lamento a extensión. Saúdos.
Disculpade que entre neste asunto con nome e apelido, anque nin me agoche, nin me estarrique moito por falta de tempo; non vou gastar moitas palabras en procurar convencer aos neo fascistas, fillos e netos dos responsables directos da máis feroz represión que padeceu O Grove en toda a súa Historia. Sábese quen foron os militantes da Garda Cívica de Víctor Lis Quibén que asasinaron, na Costa de Altamira, Dena, o 29 de agosto de 1936 a tres rapaces do Grove (Juan Álvarez, O Grañeiro; José Costas, O Panxón; e José Casas; e sábese porque quedou sen matar Ricardo Figueiro Besada, O Chiquitín... atravesado por unha bala na cabeza. E sábese porque lles veu a cara, e escoitou a súa conversa de sangre e odio. E sábese porque estaban tan borrachos os que foron facer as sacas nas casas, pola noite, que perderon unha nota cos nomes dos que había que matar, e aquela letra do autor intelectual da matanza foi recoñecida. E sábese porque hai rexistros sonoros (gravacións) de xente que non quixo calar máis. E sábese quen matou ao señor Francisco Otero, O Carniceiro, no medio da vila, e cal era a súa filiación política: a falanxe. E do mesmo xeito sabemos quen puxo o nome de Perfecto Allo na lista. E hoxe xa temos a copia íntegra do sumario, do consello de guerra, que condena a morte a Ángel Cadavid, a Prol Figueiro, e a Puente Iglesias (que non era do Grove); e a cadea perpetua a don Jacobo Otero, a Miguel Mandías e a Xacobe Barral. Alí están os nomes do pai e fillo (tirano) que tiñan unha forte enemizade e enfrontamentos con Cadavid e don Jacobo. Pero dádelle tempo á xente que está traballando por sacar luz en toda esa infamia, xenocidio e brutalde. O Ano da Memoria serve de moito, pero pensade que son setenta anos de silencio, de medo, de ocultación. Son moitos os xulgamentos, consellos de guerra que condenan a medio cento de homes, e tamén algunhas mulleres, do Grove a cárcere. Os irmáns Allo, os irmáns Antúnez, os irmáns Moldes, os Garrido... a xente do Emden que quixo poñerse a salvo e tamén foi xulgada e condenada... Cento cincuenta familias do Grove son moitas no ano 36, como para que non saibamos todos e todas os que non somos cegos, xordos e mudos, quen foron os matarifes, os matóns, os asasinos.
Non confundimos aos represores cos seus descendentes, hai fillos de Falanxistas que non están na liña de pensamento ou comportamento de seu pai; pero tamén hai fillos de tiranos, e netos, que permanecen alimentándose na mesma pía ideolóxica dos seus ancestros. Alá eles. A verdade, todos os nomes, van ir saíndo, con documentación escrita ou oral, e nin con autos xudiciais, nin con ameazas, van facer, señoritas e señoritos, que a Historia sexa unha farsa.
A Antón Mascato quero dárlle publicamente as grazas por prometer que sairán a luz pública nomes que hoxe permanecen enterrados nos arquivos, pero teremos que darnos moita présa, antes de que nos pechen as portas dos mesmos, xa que logo están a cimentar un muro de indignidade ao máis puro estilo do que afastaba as dúas Alemañas para que a Lei de Punto Final do ano 1997 sexa efectiva, entón donde ficará a Historia?.
Non sei si e unha rumorología ou non , pero escoitei unha conversa dicindo que cando foi o golpe de estado de Tejero ( 23.F) hubo un señor falangista de nome Juan que sempre anda con moita fuja que levaba po-la rúa , aparte da pistola , unha lista con nomes de persoas que habría que darlles un "paseo".Alguén dabe algo o respecto ?
Rectificación, donde di ano 1997 que dicir 1977.
1.39 AM.
Páreceme moi forte o que a rumoroloxía difunde no que fai referencia a Juanito. A min personalmente me parece que é un bulo.
Quixera que tamén se insista na recuperación das mulleres e homes que tiveron actitudes de dígnisima humanidade e axudaron a salvar moitas vidas, vénme a cabeza o nome de D. Antonio Barral Padín, quen por aquel entón ó ter un dos primeiro barcos de vapor, salvou dunha atacada a 16 personas levándoas para a illa de Vionta, e de cando en vez lles levaba provisións e víveres ata que puideron fuxir a outros lugares.
Parece ser que os anónimos "Historiadores", eses que dubidan dos feitos obxectivos que a Historia xulgará, non teñen máis nada que argumentar, agás da probreza e insuficiencia dos mesmos que non pode sosterse pon ningures.
Antón, vai viaxe lles mandaches ós señoritos e señoritas, por certo que teñen os seus fillos e demais familia ben colocados, a cuestión aquí é que é por méritos.
Eu tamen encoitin na Xunta, onde trabalo, eso de que un do Grove que xa foi comunista, masón e socialista, chaquetero, que tiña un cargo de conselleiro se non fora polo seu curriculum. E tamen escoitin decir que anda detras dos que lle sacan o espediente do pai para mandarlle recados de que el ten moito poder, igual pensa que estamos nos tempos de Franco, naquel tempo dos siñuritos.
Juanito el facha non sei que foi o que fixo na tejerada, pero si sabemos todos que Bea Gondar, o pai do candidato chesquero, foise presentar no cuartel en Madrid para poñerse ás ordenes da pikoletada.
Ogallá que nun futuro non moi lonxano toda a cidadanía poida ver plasmada a realidade dos acontecementos da "longa noite de pedra". Con documentación irrefutable para que os que hoxe son cegos, mudos e xordos non poidan falsear a nosa memoria, nin a Historia.
Ánimo para o fillo de Ramón Garrido (Fabian), un xuíz é só un funcionario que ten ideoloxía; seu tio Tucho e seu pai Ramón, foron militantes comunistas, condenados os dous en diferentes xuízos, represaliados, pero heroes da resistencia ao fascismo, para os demócratas, progresistas e xentes de xustiza social. Ánimo tamén a Antón Mascato e Dionisio Pereira, polo seu valor, polo seu compromiso, polo seu bon facer.
I.-Permitídeme que transcriba por anacos -para non cansar- parte dunha entrevista que certo medio de información lle fixo a Rafael Torres (Periodista e Historiador) o 24 de marzo de 2007. Este home é o autor de sete libros sobre a Guerra Civil Española, o último le por título "El hombre que liberó París".
Pregunta: -La memoria da la guerra de España, un duelo que no parece satisfecho. ¿Será la causa de tanto libro nuevo sobre ella?.
Resposta:-La guerra de España ha sido el episodio más traumático de nuestro país con diferencia. Es relativamente reciente, quedan muchos supervivientes y no la hemos podido asimilar...
II.-Continuación da entrevista a Rafael Torres, no que atinxe á Guerra Civil Española.
Pregunta: -¿ No la hemos podido asimilar, dice?.
Resposta: Digo, porque para asimilar algo es preciso conocerlo, igual que para olvidar es preciso recordar. Y aquí la memoria estuvo prohibida por decreto durante todo el franquismo y después, por la propina de la Transición, edificada sobre ese pacto de amnesia.
III.-
Pregunta: -Muchos piensan que fue un momento digno de ejemplo en nuestra historia...
Resposta: Quizás cuando se hizo podría estar justificada como una salida ante el ruído de sables u otras razones, pero contenía un elemento perverso que vimos después: no hay transición que dure 30 años.
a memoria historica e o mellor que podemos ter.porque sinon fora por esta xente, que esta traballando e informandonos,un pouco do que pasou.morreriamos sin memoria. e por desgracia quedanos pouca.
Parece ser que existe un acordo do PSOE con EU que desbloquea o Proxecto de Lei da Memoria Histórica presentado polo PSOE, espero tela nas miñas mans para poder facer unha avaliciación, polo que sei mudaron algunhas cousas, aínda que para alguns non sexa de todo satisfactorio.
Publicar un comentario